Δεν υπάρχει ταξίδι χωρίς συντροφιά, δεν υπάρχει περιπέτεια χωρίς εκπλήξεις.
Αυτή η εκδρομή τα είχε όλα! Καλή παρέα που μας χάρισε όμορφες στιγμές,
καλό καιρό που μας χάρισε έναν εξαίσιο έναστρο ουρανό, τυχαίες συναντήσεις με
ανθρώπους που μας μοιάζουν αλλά και συναντήσεις με άλλους φίλους του ΣΥ.ΜΟ.Φ.Ε.
Σάββατο 26/10/13
Ξεκινήσαμε νωρίς το Σαββάτο με αρκετά ασφάλτινα χιλιόμετρα προκειμένου να
κερδίσουμε χρόνο και να έχουμε όλη την ευχέρεια να απολαύσουμε στη συνέχεια
την εκπληκτική διαδρομή Αθανάσιος Διάκος Αρτοτίνα. Το ραντεβού ήτανε στο
γνωστό περίπτερο Χαϊδαρίου. Με μια μικρή διαφορά φάσης ακολούθησε ο Λευτέρης
με την Ειρήνη αφού το μηχανάκι της Ειρήνης επιβεβαίωσε για άλλη μια φορά τη κακή φήμη
των ΚΤΜ…
Μια στάση στο χωριό Συκιά με τον εντυπωσιακό βράχο, επιβαλλόταν για να πάρουμε
δυνάμεις πριν πατήσουμε χώμα.
Η διαδρομή Αθανάσιος Διάκος-Αρτοτίνα είναι μία από τις πιο κοκοτράχηλες της Ελλάδας.
Αυτή τη φορά όμως ο δρόμος ήταν ανοιχτός και επισκευασμένος, επιτρέποντάς μας να απολαύσουμε
το τοπίο.
Αυτά τα δυο χωριά τσακόνωνται για την καταγωγή του Αθανάσιου Διάκου και για να καταλάβετε
έχουν και τα δύο Μουσείο για τον Αθανάσιο Διάκο! Εμείς δεν επισκευτήκαμε κανένα από τα δύο
μουσεία αλλά τιμήσαμε το καφενείο και το κρεοπωλείο της Αρτοτίνας. Αφού προμηθευτήκαμε
κανα δυο-τρία-τέσσερα(μπορεί και πέντε) κιλά μεζέδες, διασχήσαμε σούρουπο τη Γραμμένη Οξιά
για να καταλήξουμε πάνω από το χωριό Παλαιοχώρι όπου και στήσαμε την υπαίθρια κουζίνα μας!
Κυριακή 27/10/13
Η αγαπημενη ώρα των φωτογράφων είναι νωρίς το πρωί…’Οσοι είχαν τα κότσια να βγουν
από το ζεστό sleeping bag έξω στη παγωνιά του πρωινού ανταμείφθηκαν. Οι υπόλοιποι
περιμέναμε τον ήλιο να ανέβει αρκετά ψηλά ώστε να βάλουμε μπροστά για καφέ.
Το πρόγραμμα επέβαλε μία παράκαμψη (με ολίγον χώμα) για βενζίνη στο χωριό
Άη Γιώργης και από εκεί βουρρ για Άγραφα!!
H ιδανική νύφη: Από το
γνωστό λουκανοχώρι
Άη Γιώργη, δίπλα στα
Άγραφα και με πρίκα
βενζινάδικο!! Λες να
της ζητήσω το χέρι;
H συνέχεια ήτανε ένα όνειρο: Χωμάτινες διαδρομές μέσα στα πυκνά έλατα,
απόκρυμνες πλαγιές, πεσμένοι δρόμοι και ο δροσερός Μέγδοβας πιο βατός
από ποτέ.
Η μεγαλύτερη έκπληξη όμως ήτανε μία όμορφη συνάντηση με μία παρέα δύο οικογενειών που είχανε
κατασκηνώσει μέσα στο Φαράγγι του Ταυρωπού. Άνθρωποι με μεγάλη αγάπη για το βουνό και τη
φύση, γνώστες του τόπου και φιλόξενοι όσο δε φαντάζεστε! Μας φιλέψανε ότι είχαν στη διάθεσή
τους και αφού αποχαιρετηστήκαμε, τραβήξαμε για το χωριό Νεράιδα για το απαραίτητο καφεδάκι.
Στο καφενείο της Νεράιδας με την όμορφη θέα (και τα περίεργα λουλούδια) ακούσαμε το φοβερό
ανέκδοτο του Δημήτρη με τις φεμινίστριες και ξεκινήσαμε για να βρούμε μέρος για διανυκτέρευση.
Το μοναστήρι της Παναγιάς καμιά εικοσαριά χιλιόμετρα βόρεια ήτανε ιδανική λύση. Στο μεταξύ,
είχαν ξεκινήσει για να μας βρούν οι φίλοι μας Κώστας και Μπιάνκα. Η παρέα μας μεγάλωνε.
Δευτέρα 28/10/13
Το όμορφο πρωινό εκτός από από μια ηλιόλουστη μέρα, μας πρόσφερε και μία έκπληξη! Και άλλοι
φίλοι του ΣΥΜΟΦΕ που βόλταραν στη γύρω περιοχή, περάσανε να μας πούνε μια καλημέρα. Τα
όμορφα και τα ωραία δεν αξίζουν τίποτα εάν δεν τα μοιράζεσαι με φίλους.
Η επιστροφή έγινε μεσα απο τα πυκνά δάση της Βουλγάρας για να καταλήξουμε στη Μακρακώμη
για καφέ. Από εκεί διαλέξαμε το δρόμο της εθνικής μιας και η ώρα είχε περάσει. Εκτός από το
Λευτέρη και το Δημήτρη που κάνανε μία παράκαμψη για να κάνουν μια βουτιά στα ιαματικά νερά
της Δαμάστας και πραγματικά τους ζήλεψα!
Ύστερα από τόσα χιλιόμετρα
ταλαιπωρίας, τα σαράβαλα
που καβαλάμε αρχίσανε τις
κόνξες. Κάτι ξεχειλωμένες
αλυσίδες, κάτι σκασμένες
σαμπρέλες, κάτι λιωμένα
καλώδια προσθέσανε το κάτι
τις τους στη περιπέτεια του
πράγματος. Μία εργαλειοθήκη
δεν πρέπει να λείπει ποτέ!
Σας περιμένουμε στην επόμενη χωμάτινη εξόρμηση. Μέχρι τότε…καλά χιλόμετρα!