3ήμερο 28ης Οκτωβρίου και παραδοσιακά ο ΣΥ.ΜΟ.Φ.Ε πήρε κυριολεκτικά τα βουνά. Άλλωστε οι παραδόσεις είναι για να τηρούνται.
Έτσι λοιπόν Σάββατο πρωί βρεθήκαμε στον Άγιο Στέφανο όπου είχε δοθεί το ραντεβού, ήπιαμε τον καφέ μας και βουρ για κατάποση ασφάλτινων χιλιομέτρων μέχρι τον πρώτο πολυπόθητο χωματόδρομο.
Η διαδρομή που θα ακολουθούσαμε συμπεριλάμβανε λίγο από Φθιώτιδα, μια γερή δόση από την αγαπημένη Φωκίδα και ένα άρωμα από την εξίσου αγαπημένη Ευρυτανία.
Από παλιά εθνική λοιπόν (Θήβα-Λειβαδιά κλπ) λίγο μετά την Χαιρώνεια με κατεύθυνση προς Αταλάντη ξεκίνησε η χωμάτινη περιπλάνηση μας στα πανέμορφα βουνά της Στερεάς Ελλάδας από το χωριό Ζέλι Φθιώτιδας.
Μια στάση για ρύθμιση πιέσεων στα ελαστικά απαραίτητη.
Το μενού για την πρώτη μέρα είχε διασκεδαστικές και βατές διαδρομές που στόχο είχαν να μας οδηγήσουν στο όρος Καλλίδρομο και τα πρώτα δασικά κομμάτια.
Μετά το Καλλίδρομο, μια στάση για ανεφοδιασμό σε ντεπόζιτα και στομάχια επιβαλλόταν, για να μπούμε δυναμικά στο 2ο μέρος της περιπλάνησής μας που δεν ήταν άλλο από το πολυγυρισμένο βουνό της Οίτης.
Από το Σκαμνό κατεβήκαμε στην εντυπωσιακή ‘’γέφυρα της παππαδιάς’’. Παρόλο που οι βροχές τις τελευταίες μέρες ήταν ανύπαρκτες, το βουνό δε μας άφησε παραπονεμένους (πότε το έκανε άλλωστε;) και η σχετική υγρασία κρατούσε νωπά τα χώματα, ειδικά στα ανήλια κομμάτια, που είναι αρκετά. Έτσι η οδήγηση ήταν απολαυστική.
Μετά την γέφυρα της παπαδιάς, μια ‘πιπεράτη’ ανάβαση προς το χωριό της Οίτης άναψε τα αίματα και ανέβασε την αδρεναλίνη μας, αφού μεγάλα νεροφαγώματα και ροδιές από τζιπάκια ήθελαν την τεχνική τους για να διαπεραστούν.
Η ομάδα έμπειρη και πάντα ευδιάθετη, απήλαυσε τις αθλοπαιδίες με μεγάλα χαμόγελα ζωγραφισμένα στα πρόσωπα, ξεπέρασε τις δυσκολίες και σύντομα βρέθηκε στην φιλόξενη Αγία Παρασκευή της Παύλιανης όπου ήταν και το πρώτο σημείο που θα κατασκηνώναμε.
Αγία Παρασκευή, Παύλιανη
Με συνοπτικές διαδικασίες στήθηκαν οι σκηνές, άναψε μια φωτιά για μερικές δόσεις ζεστασιάς (η θερμοκρασία είχε πέσει αισθητά) και αφού ενισχύθηκε η ομάδα με τον ερχομό του Μιχάλη και της Κατερίνας ολοκληρώσαμε την μέρα μας σε μια ταβέρνα του χωριού με κρασί και άφθονο γέλιο με τον Θοδωρή και τον Μιχάλη να δίνουν ρεσιτάλ με τις απολαυστικές ιστορίες παλαιότερων εκδρομών. Η χαρά των νέων μελών όπου αντιλαμβάνονται τι εστί εκδρομή με το ΣΥ.ΜΟ.Φ.Ε. και αγαπημένη διαδικασία των παλαιότερων μελών που όσες φορές και αν ακούσουν μια ιστορία, δεν είναι αρκετές.
2η μέρα
Η δεύτερη μέρα είναι διαχρονικά η πλουσιότερη σε οδηγική απόλαυση και περιπλάνηση στα βουνά σε ένα 3ήμερο. Κι αυτό γιατί λείπουν τα διαδικαστικά χιλιόμετρα από και προς το βουνό.
Σχεδόν μέσα από το χωριό της Παύλιανης, μπαίνουμε χώμα με προορισμό την ‘Πυρά του Ηρακλέους’ εκεί όπου ο μυθικός ήρωας κάηκε σε μεγάλη «Πυρά» για να γλιτώσει από τον χιτώνα του Νέσσου, τον οποίο είχε δηλητηριάσει η Δηιάνειρα εν αγνοία της.
Στην περιοχή σώζονται ερείπια αρχαίου ναού προς τιμήν του μυθικού ήρωα όμως δε τα επισκεφτήκαμε σε αυτήν την εκδρομή αφού οι περισσότεροι το έχουν κάνει ήδη σε παλαιότερες εκδρομές.
Έχουμε μπει ήδη στην αγαπημένη Φωκίδα και οι διαδρομές πλέον είναι άκρως απολαυστικές στα πανέμορφα δασικά κομμάτια που εναλλάσσονται, πότε μαυροπευκα και έλατα στα μεγαλύτερα υψόμετρα και πότε φυλλοβόλα δέντρα και καστανιές που χαρίζουν υπέροχες εικόνες, ειδικά τώρα το φθινόπωρο.
(κλικ στις φωτο για να τις εξερευνήσετε)
Ρυάκια και μικρά ποταμάκια συνθέτουν το πλούσιο σκηνικό.
Ένα καφεδάκι στο καφενείο της Ανατολής χρειαζόταν για μια ανασύσταση δυνάμεων.
Από Κολοκυθιά-Κυριακοχώρι και Γαρδίκι μπαίνουμε Ευρυτανία και κατεβαίνουμε στο Καρπενήσι. Πρώτα όμως κάναμε και μια μικρή στάση στα Πουγκάκια όπου μαζέψαμε μερικά κάστανα για το βράδυ.
Επειδή νηστικό αρκούδι δεν χορεύει, στο Καρπενήσι δυο μέλη ξεχύθηκαν στην πόλη για αναζήτηση τροφής, κάτι που κυριακάτικα εξελίχτηκε σε κυνήγι θησαυρού.
Ο προφήτης Ηλίας στο χωριό Μυρίκη αποδείχτηκε φιλόξενος χώρος για την παρέα μας (μιας και δε γνωρίζαμε το μέρος και ένα άγχος το είχαμε).
Είχαμε έξι κιλά κρέας να ψήσουμε οπότε είχαμε δουλειά να κάνουμε. Ευχάριστη δουλειά. Οι σχάρες βγήκαν από τα σαμάρια και η τσίκνα σε συνδυασμό με τις μυρωδιές της φύσης ήταν το κάτι άλλο.
Παρακαλούμε όσοι εχετε ανεβασμένη χοληστερίνη απομακρυνθείτε απο την οθόνη!
Η βραδιά-σκέτο ποίημα, το πλούσιο τραπέζι και το άφθονο κρασί ήταν και η κορύφωση του τριημέρου. Είμαστε καλοπερασάκηδες, πώς να το κάνουμε.
3η μέρα
Το πρωινό μας βρίσκει λίγα μέτρα από την ανάβαση για τα Κοκκάλια. Αφού ήπιαμε τα καφεδάκια μας ξεκινάμε με μια στάση στο μνημείο για την μάχη με τους Γαλάτες.
Στο σημείο αυτό δόθηκε μία ιστορική μάχη το 279 π.Χ. ανάμεσα στους Αιτωλούς και τους Ευρυτάνες εναντίον των Γαλατών, η έκβαση της οποίας υπήρξε καθοριστική για τον νικητήριο αγώνα των Ελλήνων εναντίων των επίδοξων κατακτητών.
Όπως μας ενημέρωσε ο Μιχάλης, η ονομασία του σημείου προέρχεται από τα απειράριθμα θρυμματισμένα κόκαλα που έχουν βρεθεί κατά καιρούς σκορπισμένα στο έδαφος.
Η πιπεράτη ανάβαση με τα νεροφαγώματα οδηγεί στην πρώτη κορυφή, στο κυλινδρικό τοπογραφικό κολονάκι από μπετόν. Από κει το θέαμα είναι τέτοιο που όσες φορές κι αν βρεθεί κανείς, δε μπορεί να αντισταθεί να ξεσπάσει σε επιφωνήματα χαράς.
Μαγεία…… η μόνη λέξη που μπορεί να περιγράψει τα συναισθήματα. Απέραντα βουνά γύρω σου και ατελείωτα λιβάδια μπροστά σου έτοιμα να τα διασχίσεις.
Μέρα που ήταν, 28η Οκτωβρίου, κάναμε κι εμείς την δική μας εναλλακτική παρέλαση πάνω στις κορφες.
Και επειδή όλα τα ωραία τελειώνουν κάποια στιγμή (ή μάλλον κάνουν ανάπαυλα μέχρι την επόμενη εκδρομή) έπρεπε σιγά σιγά να πιάσουμε την κατάβαση και να μπούμε στην άσφαλτο για την επιστροφή μας στην ζούγκλα της Αθήνας.
Πριν από αυτό όμως μεσολαβούσαν τα περάσματα από το υπέροχο δάσος οξιάς πριν από το χωριό ‘Γραμμένη Οξιά’ (το νοτιότερο δάσος οξιάς της Ευρώπης) και από τα επιβλητικά λιβάδια των Βαρδουσίων.
Τετριμμένες εκφράσεις όπως καμβάς χρωμάτων, η φύση οργιάζει και διάφορες άλλες αντικατοπτρίζουν επακριβώς το σκηνικό οπότε καλύτερα ας μιλήσουν οι εικόνες
Έχουμε βρεθεί πλέον στην φάση που όλοι οι εκδρομείς θα ήθελαν να εξαφανίσουν με κάποιο μαγικό τρόπο αλλά κανείς δε τα καταφέρνει: τη φάση της επιστροφής στην καθημερινότητα μέσω της ασφάλτου της παλαιάς εθνικής οδού και τον πανζουρλισμό της επανόδου των εκδρομέων του τριημέρου που είναι λες και όλοι μαζί έχουμε συνεννοηθεί να γυρίσουμε την ίδια ώρα.
Με τούτα και με κείνα, άλλη μια εκδρομή της λέσχης μας αποτελεί πλέον παρελθόν. Από τις εκδρομές που ο ΣΥ.ΜΟ.Φ.Ε. πραγματοποιεί με τον δικό του μοναδικό τρόπο, απλά και λυτά, μετατρέποντας πολύχρωμες προσωπικότητες σε μια δυνατή παρέα.
Όποια μοτοσυκλέτα και να καβαλάει κανείς, όποια κι αν είναι η εμπειρία του, δε γίνεται να μην περάσει καλά γιατί το βασικό στοιχείο μιας επιτυχημένης εκδρομής είναι οι άνθρωποι του την απαρτίζουν. Το μόνο απαραίτητο συστατικό είναι η καλή διάθεση και το χαμόγελο.
Εις το επανιδείν.