3ήμερο 25ης Μαρτίου 2019

ΣΥ.ΜΟ.Φ.Ε – Βουνό, σημειώσατε Χ!!

Μετά από έναν βαρύ χειμώνα, με μπόλικα χιόνια στα ορεινά και έχοντας στην διάθεση μας ένα ολόκληρο τριήμερο, αποφασίσαμε να περιπλανηθούμε στα βουνά της στερεάς Ελλάδας.

Η ελπίδα να μην πέσουμε σε κλειστούς δρόμους από χιόνια ήταν αδιαμφισβήτητα αβάσιμη, όμως ο ΣΥ.ΜΟ.Φ.Ε έχει δείξει διαχρονικά ότι κάτι τέτοια δεν τον πτοούν. Το μόνο σίγουρο ήταν ότι θα είχε αρκετό ενδιαφέρον αυτή η εκδρομή και θα εμπλουτίζαμε το αρχείο μας με χιονισμένες φωτογραφίες.

Έτσι λοιπόν Σάββατο πρωί στο Χωριάτικο στον Άγιο Στέφανο, ξεκίνησε άλλη μια περιπέτεια για τα μέλη της λέσχης μας.

Τα βουνά της Φθιώτιδας αρχικά φάνηκαν φιλικά μαζί μας (πριν μας δείξουν τα δόντια τους) και κάνοντας αρκετά λασπόλουτρα πορευτήκαμε προς το όρος Καλλίδρομο. Κάπου στα μισά της διαδρομής, πέφτουμε πάνω σε έναν παππού ο οποίος είχε εγκλωβιστεί με το αγροτικό του στις λάσπες.

«Ο θεός σας έστειλε» είπε μόλις μας αντίκρισε

Σαφώς δε μπορούσαμε να τον αφήσουμε έτσι αβοήθητο και αμέσως πιάσαμε δουλειά.

Μάταια όμως. Το αγροτικό είχε χωθεί τόσο βαθειά μέσα στην λάσπη, μετά από τις προσπάθειες του μπάρμπα, που ήταν αδύνατο να απεγκλωβιστεί. Έτσι τη λύση την έδωσε ο ‘κουμπάρος’ που ερχόταν, με εμάς βέβαια να δίνουμε βάρος στην καρότσα του για να μην σπινάρουν οι ρόδες του.

Δεχθήκαμε τις ευχαριστίες του μπάρμπα, δώσαμε ραντεβού με ένα αρνί στην σούβλα για όποτε βρεθούμε προς τα εκεί πάλι (να’σαι καλά ρε μπάρμπα) και συνεχίσαμε για Καλλίδρομο.

Λογαριάζαμε χωρίς το ξενοδόχο βουνό βέβαια. Η πρώτη ήττα έλαβε χώρα εκεί, στους πρόποδες του Καλλίδρομου. Ωραίο, μπόλικο, παγωμένο χιονάκι στα ανήλια κομμάτια.

Μετά από αρκετή προσπάθεια και αφού περάσαμε τα πρώτα χιονισμένα κομμάτια, πήραμε την απόφαση να γυρίσουμε πίσω και να βγούμε από άσφαλτο στην συνέχεια της διαδρομής μας για την Οίτη.

ΣΥ.ΜΟ.Φ.Ε – Βουνό, σημειώσατε 2. (0-1 το σκορ)

Μετά το Μπράλο χωθήκαμε σε απάτητους δρόμους απείρου κάλους και μετά από τις απαραίτητες ‘ταρζανιές’ στα φυσικά και τεχνητά εμπόδια-αναχώματα που μας πρόσθεσε το βουνό για να μας νικήσει ξανά, βρεθήκαμε στην Παύλιανη για την πρώτη διανυκτέρευσή μας.

ΣΥ.ΜΟ.Φ.Ε – Βουνό, σημειώσατε 1. (1-1 το σκορ)

Η παρέα είχε εμπλουτιστεί λίγο νωρίτερα με την συμμετοχή του Γιάννη από την Χαιρώνεια και μετά και την άφιξη του Μιχάλη και της Κατερίνας το βράδυ στην Παύλιανη, πνίξαμε τον πόνο μας μετά συνοδείας γλυκού οίνου και μπύρας σε γνωστή ταβέρνα του χωριού.

2η μερα

Το πρωινό μας βρίσκει ανανεωμένους, με ευχάριστη διάθεση μετά το κρασί της προηγούμενης βραδιάς συνοδευόμενου από γνωστές αλησμόνητες ιστορίες, που αποτελούν το τέλειο συνδυασμό για αυτό το σκοπό.

Ξεκινάμε από την Παύλιανη λοιπόν, με στόχο την ‘Πυρά του Ηρακλέους’ και κάπου εκεί ήταν σα να ακούγαμε το μυθικό ήρωα να γελά μαζί μας. “Που πάτε ρε κακομοίρηδες”.

ΣΥ.ΜΟ.Φ.Ε – Βουνό, σημειώσατε 2. (1-2 το σκορ)

Παιχνίδια στα χιόνια, χαμογέλα στα χείλη, οπισθοχώρηση και από άσφαλτο ξαναπιάνουμε χώμα στη Δάφνη με προορισμό την Ανατολή.

Και κάπου εκεί, λίγο πριν το χωριό, μαντέψτε…. Χιονάκι αφράτο κι ωραίο.

Αλήθεια τώρα βουνάκι, αυτό είναι το καλύτερο που μπορούσες; Το είχαμε για πλάκα

ΣΥ.ΜΟ.Φ.Ε – Βουνό, σημειώσατε 1. (2-2 το σκορ)

Το δημοτικό καφενείο στην Ανατολή δυστυχώς ήταν κλειστό και ένα καφεδάκι το χρειαζόμασταν η αλήθεια είναι. Δε πειράζει, αράξαμε λίγο και από κει και πέρα η διαδρομή είναι τόσο απολαυστική που ξεχνάς την όποια κούραση μπορεί να υπάρχει μετά από τις μάχες με τα χιόνια.

Πανύψηλα έλατα, μαυρόπευκα, καστανιές, ρυάκια, ποταμάκια και χιονισμένες βουνοκορφές. (Τα κατάλευκα Κοκκάλια σε προκαλούσαν). Απόλαυση με όλη την σημασία της λέξεως.

Κι εκεί που οι ρυθμοί έχουν ανέβει και χαιρόμαστε το βουνό, να σου το πάλι να μας βάζει εμπόδια. Τρία πεσμένα δέντρα στο ιδιο σημείο ακριβώς

Και εκεί έρχεται η μεγάλη ανατροπή.

ΣΥ.ΜΟ.Φ.Ε – Βουνό, σημειώσατε 1. (3-2 το σκορ)

Συνεχίζουμε προς Γαρδίκι και φτάνοντας εκεί σχετικά νωρίς (τι μας πέρασες ρε βουνό, είμαστε παλιές καραβάνες) έπρεπε να πάρουμε μια απόφαση. Θα συνεχίζαμε και όπου μας πιάσει η νύχτα διανυκτερεύουμε ή πάμε στην ταβέρνα να φάμε και τα τραπέζια.

Νομίζω δε χρειάζεται να πω την απάντηση. Είναι προφανέστατη (ειδικά σε όσους γνωρίζουν καλά την παρέα του ΣΥ.ΜΟ.Φ.Ε)

Τσακίζουμε λοιπόν κάτι μπριζολίτσες, πίνουμε και τα κρασιά μας και αφού έχει σουρουπώσει αναχωρούμε για την εκκλησία των Αγίων Πάντων που είναι πάνω από το Γαρδικι.

Να σημειωθεί ότι η Κατερίνα και η Χριστιάνα (τα δικάβαλά μας) κρατούν ανά χείρας χάρτινες βάσεις με περίπου 8 καφέδες φρέντο εσπρέσο και καπουτσίνο όσο ανεβαίνουμε το βουνό. (Άντε γειά ναούμε, πολύ προχό καταστάσεις).

Και κάπου εκεί, το βουνό που δεν είχε πει την τελευταία του λέξη, μας βρήκε ευάλωτους μετά τα κρασιά και με τους καφέδες στα χέρια, και μας έδωσε την χαριστική βολή.

Δε περνάτε κύριοι!

ΣΥ.ΜΟ.Φ.Ε – Βουνό, σημειώσατε 2. (3-3 το σκορ)

Βραδιάτικα έχουμε βρεθεί να περνάμε χιόνι πάνω από μισό μέτρο για να φτάσουμε στους Αγίους Πάντες. Φυσικά αφού περάσαμε αρκετά κομμάτια είδαμε ότι δε πάει άλλο και δεν έχει νόημα να συνεχίσουμε παραπέρα.

Ωραία λοιπόν. Έχουμε φρέντο εσπρέσο. Αράξτε εδώ που είμαστε. Ζωάρα θα κάνουμε.

Και όντως αυτό κάναμε.

Ζωάρα!

Στήσαμε επιτόπου τις σκηνές μας σε ένα σημείο όπου ο δρόμος ήταν ανοικτός από χιόνια, ανάψαμε μια φωτιά και απολαύσαμε ένα υπέροχο βράδυ που θα μας μείνει αξέχαστο.

Στην φιλοσοφία των μελών της λέσχης μας δε χωρά η ήττα. Δε πάμε εκδρομές για να κατακτήσουμε “στόχους” και να λέμε ότι καταφέραμε να πάμε εκεί κι εκεί. Τι σημασία έχει η κατάκτηση του όποιου “στόχου” αν δεν απολαύσει κανείς την διαδρομή προς εκεί. Αυτό που μας ενδιαφέρει είναι να περνάμε καλά σα δυνατή παρέα όπου κι αν πηγαίνουμε, όπως κι αν πηγαίνουμε.

Τα πρωινά χαμόγελα έδειχναν αυτό ακριβώς. Ότι περάσαμε υπέροχα. Καφεδάκι στην “χόβολη” λοιπόν και αφού μαζέψαμε τον εξοπλισμό μας πάμε για πρωινή γυμναστικούλα γιατί έχουμε να ξαναπεράσουμε με ανάποδη φορά όσα περάσαμε το προηγούμενο βράδυ.