Άλλη μια εκδρομή του ΣΥ.ΜΟ.Φ.Ε. στην μαγευτική Εύβοια ολοκληρώθηκε με επιτυχία. Έχουμε επισκεφτεί αρκετές φορές το δεύτερο μεγαλύτερο νησί της Ελλάδας αλλά η κάθε φορά είναι ιδιαίτερη και διαφορετική. Η ομορφιά της Εύβοιας και οι εναλλαγές των τοπίων της από ξερά, πετρώδη βουνά σε μαγευτικά ελατοδάση δεν γίνεται να αφήσουν κάποιον ασυγκίνητο.
Σε αυτή την εκδρομή περιπλανηθήκαμε στην κεντρική Εύβοια παίρνοντας μια δόση από Κοτύλαια Όρη, Ξηροβούνι και Δίρφυ. Θέλαμε χρώματα και αρώματα. Και σίγουρα τα καστανοδάση της Δίρφης και τα ελατοδάση πάνω από την βρομονέρα θα μας τα παρείχαν.
Το ραντεβού δόθηκε στον Άγιο Στέφανο και από νωρίς μαζευτήκαμε 5 μοτοσυκλέτες και 8 θαρραλέοι αναβάτες και αναβάτριες με φουλ εκδρομική διάθεση.
Ένα καφεδάκι στα γρήγορα και αναχωρούμε για τον Ωρωπό από όπου θα παίρναμε το Ferry Boat για την Ερέτρια.
Ε.. ε.. έρχεται!!
Ο καιρός είναι ιδανικός για εκδρομή. Συννεφιασμένος αλλά χωρίς διάθεση για βροχή σύμφωνα μάλιστα και με τις προβλέψεις των τελευταίων ημερών.
Ήδη είχαμε αρχίσει να φέρνουμε στο μυαλό μας εικόνες από ομίχλη να τρυπώνει στα πυκνά ελατοδάση και ανυπομονούσαμε.
Από Ερέτρια, μετά από λίγα ασφάλτινα χιλιόμετρα μπαίνουμε στους πρώτους χωματόδρομους λίγο μετά το χωριό Θεολόγος.
Η ανυπομονησία για την ομίχλη στα ελατοδάση πήρε μια αναγκαστική παράταση αφού η πρώτες στάλες βροχής έκαναν την εμφάνιση τους. Οι προβλέψεις πήγαν κουβά!!!
Μια στάση να κοπάσει λίγο η βροχή έξω από ένα φιλόξενο σπίτι όπου η παρέα των ιδιοκτητών ήταν ιδιαίτερα ευχάριστη. Κάπου σε μια γωνιά σάπιζε και το παρακάτω μηχανάκι που δε μάθαμε ποτέ τι ήταν. Μάλλον κάποιο XLR που κάποτε γνώριζε δόξες στα γύρο βουνά όμως μετά από μια άσχημη πτώση ο ιδιοκτήτης αποφάσισε να το παρκάρει εκεί για πάντα.
Η βροχή σταμάτησε έτσι ξεκινήσαμε και πάλι την περιπλάνηση μας.
Χρώματα λοιπόν, νωπά χώματα, λίγη λάσπη που και που και υγρασία. Ιδανικές συνθήκες για βόλτα στο βουνό.
Μια στάση για τσίπουρο απαραίτητη.
Και για καλλιτεχνικές ανησυχίες.
Ο Λευτέρης ο άρχοντας παρών βεβαία. Τι ευτυχία να είναι συνοδοιπόρος σου!!!!
Το υψόμετρο μεγαλώνει και τα πρώτα έλατα κάνουν την εμφάνιση τους.
Μια στάση στις Κονίστρες για έναν καφέ και για προμήθειες για το βραδινό μας.
Με τούτα και με κείνα μας έπιασε το σούρουπο και είχαμε δρόμο για τον Άγιο Κωνσταντίνο πάνω από την Βρομονέρα όπου θα κατασκηνώναμε. Η οδήγηση τη νύχτα σίγουρα δεν είναι ευχάριστη όμως πολλές φορές δε γίνεται να την αποφύγεις, ειδικά τώρα το χειμώνα που η μέρα είναι μικρή. Κρίμα γιατί διασχίσαμε την πανέμορφη Βρομονέρα χωρίς να την απολαύσουμε.
Στον Άγιο Κωνσταντίνο μας περίμεναν ο Ανδρέας με την Φωτεινή με το αυτοκίνητο τους αφού λόγω δουλειάς δεν μπορούσαν να είναι μαζί μας από το πρωί.
Φτάνοντας στο εκκλησάκι πιάνουμε αμέσως δουλειά. Οι σκηνές στήθηκαν με συνοπτικές διαδικασίες. Το ίδιο συνέβη παράλληλα και με την φωτιά που μας συντρόφευε μέχρι αργά την νύχτα.
Ο χασάπης στις Κονίστρες μας «έφτιαξε» με τις καταπληκτικές πανσέτες του και τα λουκάνικα.
Αφού απολαύσαμε το βραδινό μας μπήκαν και μερικά κάστανα στην φωτιά και παρέα με το τσίπουρο, το χαβαλέ και τα ανέκδοτα δημιούργησαν μια αξέχαστη ατμόσφαιρα. Σαν κερασάκι στην τούρτα ήρθε και η ομίχλη που σκέπασε το δάσος και το σκηνικό έγινε απλά μαγευτικό.
Όσοι δεν καταφέρατε να παρευρεθείτε, δυστυχώς εκτός από την υπέροχη αυτή βραδιά, χάσατε και κάτι άλλο εξίσου σημαντικό. Το ανέκδοτο με τις ψείρες.
Εκτός από τον Ανδρέα που προετοιμάζεται για έναν τρίαθλο, είχε σηκωθεί από τα χαράματα και έκανε γυροβολιές πότε με το ποδήλατο και πότε τρέχοντας, για τους υπόλοιπους το πρωινό ξύπνημα δεν ήταν εύκολη υπόθεση.
Το πρόγραμμα μιας εκδρομής όμως το καθορίζει η διάθεση της παρέας και σε εμάς άρεσε πολύ αυτό το πρωινό σε αυτό το μαγευτικό μέρος οπότε κάτσαμε και το απολαύσαμε. Είναι πολύ σημαντικό να απολαμβάνεις την στιγμή και να τροποποιείς το πρόγραμμα σύμφωνα με την διάθεση ολόκληρης της ομάδας χωρίς να μπαίνεις στο τριπάκι να ακολουθήσεις ένα προκαθορισμένο πρόγραμμα και εμείς στο ΣΥ.ΜΟ.Φ.Ε. ευτυχώς δεν έχουμε τέτοια θέματα. Μας αρέσει να περνάμε καλά και να ζούμε τις στιγμές όσο και να κρατήσουν αυτές.
Καφεδάκι λοιπόν, και δεύτερο και τρίτο για κάποιους, ζεστό τραχανά με φέτα και γιατί όχι, και λίγο λουκάνικο από τα χθεσινοβραδινά ήταν το πρωινό μας.
Αφού μεσημέριασε σχεδόν, μαζέψαμε τον εξοπλισμό μας και με βαριά καρδιά αφήσαμε πίσω μας αυτό το μαγευτικό μέρος.
Μια προσπάθεια για λίγο ακόμα χωματόδρομο στην επιστροφή δε μας βγήκε. Κάτι που δε χάλασε καθόλου την παρέα αφού η διαδρομή στην βόρεια πλευρά της κεντρικής Εύβοιας είναι τόσο μαγική που λίγη σημασία έχει αν τσουλάγαμε πάνω σε χωματόδρομο ή σε ασφαλτόδρομο.
Έτσι κατεβήκαμε την Δίρφη, ήπιαμε έναν καφέ στην κάτω Στενή και με το πέρασμα μας στο Ωρωπό με το βραδινό ferry από την Ερέτρια ολοκληρώθηκε άλλο ένα υπέροχο διήμερο.
Εις το επανιδείν.
